Vriendenwensch aen mijn heer
David Martens op sijn verjaerdach
den 10/20 november 1655
Sang
Wat keelen helpen ons nu singhen
de vreught van uw geboortendach,
wat blijdschap, wat gelagh
sal d' indruck van ons hert tevoorschijn bringhen,
die deesen dach ons geeft!
Waerin ghij als terecht opnieuw gebooren
voor al uw vrinden weer herleeft,
en, daer haer hoop schier gingh verlooren,
naer sulcken uytgereckten tijt
eens endlijck weergecoomen sijt,
soo langh gewenst, soo vaeck gebeeden,
soo meenich jaeren tijts verwacht,
wat vreught voor ons geslacht!
't Is heeden nu juyst vijftien jaer geleeden,
dat w' op uw jaergetij
ons hert gelijck als nu in vreught
ontvouden,rechtschaepen, vrolijck ende blij,
op hoop van altijt u te houden:
maer ach! 't Geluck was ons te wreck,
die vreught vertrock met uw vertreck.
Nu willen wij meer heyls verhoopen,
dat reysens lust u niet vervoer,
dies sal dit sijde snoer,
u binden om ons niet weerom t' ontloopen!
och off uw vaederlandt
en treck tot bloedt en 't goet onthael der vrinden
met onverbreeckelijcken bandt,
u hier in 't landt doch vast con binden!
Soo 't dat niet doen en can,
waer hanght ons hoop dan an?