De verleiding van de duivel
De schoenmakersdochter Elisabeth Strouven stichtte in Maastricht een devote gemeenschap voor vrouwen. Lijsbeth Dries, de dochter van de burgemeester, sloot zich bij Strouvens gemeenschap aan, maar raakte in 1633 besmet met de pest. In haar autobiografie beschrijft Elisabeth haar sterfbed. Net voor zij stierf, kwam de duivel langs om Lijsbeth te verleiden…
Let op! Transcribeer met afkappingen, koppeltekens en leestekens. De tekst in de marge hoeft niet getranscribeerd te worden.
Maer hoe schroome-
lijck moet doch den Duijvel zijn
soo ick ’t gesien hebbe, dan quam den
Duijvel nu noch eens aen, met allen sij-
nen preutel, men sagh in haer gedaente,
datso met een strafficheijt aen hoorde,
wat hij voortbrocht, ende hoe sij dat aen-
gehoort hadde, heeft haer two vingers
genomen, de naegels bij malcanderen,
die bij haer tanden bringende, ende als doen
de vijef voor hem gegeven, hem versma-
dende met alle haer gedanste. ende alsoo
is sij terstont verandert in alsulcke schon
gedaente, ende alle haer lidtmaeten ters-
tont in hun plaets, ende sij met beijde haer
armen open gespreijt, de oogen soo min-
nelijck naer den hemel vlammende
van liefde, al oft sij haeren alder lief-
sten Jesus, oft sijn lieve Moeder had
gesien! ick gelove vastelijck dat sij iet
sagh, ende al verscheijdende in dien les-
ten oogeblijck, soo keert sij noch haer
hooft naer ons, ende met gebuijgden
hoofde seijdt, adieu, sonder nochtans,
te sprecken, op sinte Monica dagh in jaer
1633. haer sieckte ende bijsonderlijck haer ver-
scheijden, is soo schoon om sien geweest, dat
ick niet en weet, hoe verre ick niet en sou
willen reijsen, om sulcx te sien!Maer hoe schroome-
lijck moet doch den Duijvel zijn
soo ick ’t gesien hebbe, dan quam den
Duijvel nu noch eens aen, met allen sij-
nen preutel, men sagh in haer gedaente,
datso met een strafficheijt aen hoorde,
wat hij voortbrocht, ende hoe sij dat aen-
gehoort hadde, heeft haer two vingers
genomen, de naegels bij malcanderen,
die bij haer tanden bringende, ende als doen
de vijef voor hem gegeven, hem versma-
dende met alle haer gedanste. ende alsoo
is sij terstont verandert in alsulcke schon
gedaente, ende alle haer lidtmaeten ters-
tont in hun plaets, ende sij met beijde haer
armen open gespreijt, de oogen soo min-
nelijck naer den hemel vlammende
van liefde, al oft sij haeren alder lief-
sten Jesus, oft sijn lieve Moeder had
gesien! ick gelove vastelijck dat sij iet
sagh, ende al verscheijdende in dien les-
ten oogeblijck, soo keert sij noch haer
hooft naer ons, ende met gebuijgden
hoofde seijdt, adieu, sonder nochtans,
te sprecken, op sinte Monica dagh in jaer
1633. haer sieckte ende bijsonderlijck haer ver-
scheijden, is soo schoon om sien geweest, dat
ick niet en weet, hoe verre ick niet en sou
willen reijsen, om sulcx te sien!Maer hoe schroome-
lijck moet doch den Duijvel zijn
soo ick ’t gesien hebbe, dan quam den
Duijvel nu noch eens aen, met allen sij-
nen preutel, men sagh in haer gedaente,
datso met een strafficheijt aen hoorde,
wat hij voortbrocht, ende hoe sij dat aen-
gehoort hadde, heeft haer two vingers
genomen, de naegels bij malcanderen,
die bij haer tanden bringende, ende als doen
de vijef voor hem gegeven, hem versma-
dende met alle haer gedanste. ende alsoo
is sij terstont verandert in alsulcke schon
gedaente, ende alle haer lidtmaeten ters-
tont in hun plaets, ende sij met beijde haer
armen open gespreijt, de oogen soo min-
nelijck naer den hemel vlammende
van liefde, al oft sij haeren alder lief-
sten Jesus, oft sijn lieve Moeder had
gesien! ick gelove vastelijck dat sij iet
sagh, ende al verscheijdende in dien les-
ten oogeblijck, soo keert sij noch haer
hooft naer ons, ende met gebuijgden
hoofde seijdt, adieu, sonder nochtans,
te sprecken, op sinte Monica dagh in jaer
1633. haer sieckte ende bijsonderlijck haer ver-
scheijden, is soo schoon om sien geweest, dat
ick niet en weet, hoe verre ick niet en sou
willen reijsen, om sulcx te sien!- Maer hoe schroome- lijck moet doch den Duijvel zijn soo ick ’t gesien hebbe, dan quam den Duijvel nu noch eens aen, met allen sij- nen preutel, men sagh in haer gedaente, datso met een strafficheijt aen hoorde, wat hij voortbrocht, ende hoe sij dat aen- gehoort hadde, heeft haer two vingers genomen, de naegels bij malcanderen, die bij haer tanden bringende, ende als doen de vijef voor hem gegeven, hem versma- dende met alle haer gedanste. ende alsoo is sij terstont verandert in alsulcke schon gedaente, ende alle haer lidtmaeten ters- tont in hun plaets, ende sij met beijde haer armen open gespreijt, de oogen soo min- nelijck naer den hemel vlammende van liefde, al oft sij haeren alder lief- sten Jesus, oft sijn lieve Moeder had gesien! ick gelove vastelijck dat sij iet sagh, ende al verscheijdende in dien les- ten oogeblijck, soo keert sij noch haer hooft naer ons, ende met gebuijgden hoofde seijdt, adieu, sonder nochtans, te sprecken, op sinte Monica dagh in jaer 1633. haer sieckte ende bijsonderlijck haer ver- scheijden, is soo schoon om sien geweest, dat ick niet en weet, hoe verre ick niet en sou willen reijsen, om sulcx te sien!