De eerste bevrijders
Op 18 september 1944 was de Slag om Nijmegen in volle gang. In de namiddag verschijnen er een aantal Amerikaanse soldaten in de straat van Martha Waaldijk, 21 jaar oud. In haar dagboek beschreef zij hoe de bevrijders werden ontvangen door haar Nijmeegse buren, maar vooral ook wat zijzelf van hen vond.
Foto: Twee Amerikaanse parachutisten poseren, omringd door Nijmeegse burgers, 17-29 september 1944, door E. Cramer. Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen, F35247.
Bron: Regionaal Archief Nijmegen, archief 1325 Familie Waaldijk, inventarisnummer 30; Dagboek van Martha Waaldijk, 18-20 september 1944.
Nu ga ik verder. Het is half 4.
Zo tegen een uur of 12 hoorden we geschreeuw
en gejuich. Ik naar voor. Alle mensen renden
naar de Daalscheweg. Ik ook. En ja, daar kwamen
de Amerikanen aan. Een stuk of 10. Het eerste
wat mij op viel, was, dat ze zulke groote helmen
hadden omwonden met gaas. Ze hadden
khakiblouses aan. Flinke kerels om te zien. Nu
de mensen waren net gek. Ze klopten ze op de
schouders en gaven hen appels.
Nu ga ik verder. Het is half 4.
Zo tegen een uur of 12 hoorden we geschreeuw
en gejuich. Ik naar voor. Alle mensen renden
naar de Daalscheweg. Ik ook. En ja, daar kwamen
de Amerikanen aan. Een stuk of 10. Het eerste
wat mij op viel, was, dat ze zulke groote helmen
hadden omwonden met gaas. Ze hadden
khakiblouses aan. Flinke kerels om te zien. Nu
de mensen waren net gek. Ze klopten ze op de
schouders en gaven hen appels.
Nu ga ik verder. Het is half 4.
Zo tegen een uur of 12 hoorden we geschreeuw
en gejuich. Ik naar voor. Alle mensen renden
naar de Daalscheweg. Ik ook. En ja, daar kwamen
de Amerikanen aan. Een stuk of 10. Het eerste
wat mij op viel, was, dat ze zulke groote helmen
hadden omwonden met gaas. Ze hadden
khakiblouses aan. Flinke kerels om te zien. Nu
de mensen waren net gek. Ze klopten ze op de
schouders en gaven hen appels.
-
Nu ga ik verder. Het is half 4.Zo tegen een uur of 12 hoorden we geschreeuw en gejuich. Ik naar voor. Alle mensen renden naar de Daalscheweg. Ik ook. En ja, daar kwamen de Amerikanen aan. Een stuk of 10. Het eerste wat mij op viel, was, dat ze zulke groote helmen hadden omwonden met gaas. Ze hadden khakiblouses aan. Flinke kerels om te zien. Nu de mensen waren net gek. Ze klopten ze op de schouders en gaven hen appels.