Het schip de Gulde Vrijheijd capiteijn Ruhult van hier vertrekkende, hebbende sijn betaling 14 daegen voor den vervaldag ontfangen,
hebbe ik van mijn plicht gedagt UEA. deeze weijnig regulen te laeten toekomen, om UEA. kennis te geven, UEA. schip de Jonkvrouw
Johanna Cores capiteijn Sap, hier met een armazoen van 147 stuks slaeven gearriveert, deselve bij publique vendue vercogt zijn voor het
ruwe montant van f. 50975, waerlijk een seer geringe prijs, hetwelk mij seer leed heeft gedaen.
Maer Ed. A. Heeren, ik kan UEA. op mijn eer verklaeren dat onder alle d'armazoenen slaeven welke bij mijn tijd in de Celena? zijn
gekomen, noijt geen zoo slegt geconditionneerd hebbe gezien, alle oudt of hoog bejaarde slaeven of kleijne kinderen, geen middel
soort, jonges of meisjes, welke wel het meest getrokken zijn, zoo maaer al een geraemte, niet als vel en been.
Den tweeden dag zijn des nademiddags een stuk of twintig gevijlt, welke seer wel uijtzaegen, die zijn ook seer wel vercogt, tot f. 500.
Een oude neger welke mij aen het been bleef, in mijn keuken komende, vroeg hem de keukenmeijd, welke van zijn eijge landaert was,
hoe het quam zij alle zoo mager waeren, of zij honger geleden hadden, wijl omtrent 60 op de reijs gestorven waeren? Waerop
hij antwoorde, Neen wij hebben redlijk wel eten gehadt, maer het was alle daegen kloppe, slaen en vloeken, en vooral de
kinderen konnen dit niet doorstaen.
Ook heb ik op de vendue gemerkt den opperstuurman van dat schip, de brutaliteijt in persoon, vertelde hun, ijsselijk vloeken en
tieren en selve de slaeven rukken en plukken zoo als verscheijde menschen mij verhaelt hebben.
Ook hebben wij verscheijde slaeven zien vercopen, welke strepen of het lijf hadden, waerop de heer Hekke nog zeijde dat zijn oude slaeven,
wand zijn braef gesturven.
Anneke van Waarden-Koets beheerder
zei op maandag 4 mei 2020 - 13:06