Derck van Bronkhorst

Den 21 Octobris 1630 sijn de dr. medicus Johannes
Pass ende mr. Jacob Bolck, chirugijn, doer last
van de magistraet geweest ten huyse van
Derck van Bronckhorst, mandemaecker, ende
hebben gerefereert aldaer bevonden te hebben
den soon van Derck van Bronckhorst voersz.,
genaemt [open plek] olt naer der ouderen ver-
claringh omtrent veerthien jaren, doot ende
ontcleet liggende, ende gesien dat deselve de
teickenen van de coorde aen beyde sijden van de
hald hadde, als hebbende sich op gisteren als
hier justitie mit wippen geschiet was aen het
wyndaess opten solder vast gemaeckt ende
het touwken daer mede de sacken aen slaet om
den hals gehat, op sijn knyen bij de luyck sittende,
sijnde twijvelachtich off sulcx vluxset sije geschiet,
off dat hij van kintsheit
ene preuve heeft willen doen, ende dat t'selve
touwken in der haest vast toegesloten
sije, ende hij voorts buyten verstant sijnde t'selve
niet weder heeft kunnen losscrijgen, sulcx
dat hij voorts daeraen gestick is, t'welck
te meer apparentien heeft omdat bij hem sijn
eten noch lach ende hij even te bevorens een
ijser in vuyr gelecht hadde, om, als een snijder van
sijn hantwerck sijnde, daer mede enen naet effen te
strijcken, t'welck bij rechter, burgemeester ende schepenen
aengehoert ende gelet op des knechts jonckheyt ende
slechticheit, hebben deselve geaccordeeret dat sijn
lichaem bij avont ende heimlick ter aerden
sal moegen bestaedet werden.

Bedankt voor deze transcriptie. Met behulp van Copilot onderstaand de tekst in modern Nederlands:

Op 21 oktober 1630 zijn de arts Johannes Pass en chirurgijn Jacob Bolck, op bevel van het stadsbestuur, naar het huis van Derck van Bronckhorst, mandenmaker, gegaan. Daar troffen ze de zoon van Derck van Bronckhorst, ongeveer veertien jaar oud, dood en ontkleed aan. Ze constateerden dat er aan beide zijden van zijn hals sporen van een koord zichtbaar waren. Hij had zich, na de rechtspraak van de vorige dag waarbij iemand werd opgehangen, op zolder met een koord vastgemaakt. Dit koord werd normaal gebruikt om zakken dicht te binden. Hij zat geknield bij het luik.

Er was twijfel over de toedracht: was het een ongelukkige samenloop van omstandigheden of wilde hij een experiment doen en raakte hij in paniek toen hij zich niet meer kon bevrijden? Dit leek aannemelijk, omdat hij vlak daarvoor nog gegeten en gelachen had, en zelfs een stuk ijzer in het vuur had gelegd om, als kleermaker, een naad glad te strijken.

De rechters, burgemeesters en schepenen hoorden het verslag aan en, gezien zijn jeugdige leeftijd en onbezonnenheid, besloten zij dat zijn lichaam ’s avonds en in het geheim begraven mocht worden.