In haar dagboek beschrijft Elisabeth Keppel Krelage-Hesselink hoe zij de dagen van de bevrijding heeft beleefd in Haarlem. Elisabeth is getrouwd met Ernst Heinrich Krelage, directeur van één van de belangrijkste bloemenkwekerijen van Nederland.
6 mei.
De capitulatie is een feit. S'avonds om 9 uur
werd het hier bekend en in één oogenblik
wist iedereen het. Allen stormden de
straat op en wenschten elkaar geluk en
drukten elkaar de handen. Het was
een aller vroolijkste societeit op straat.
Mevrouw Blauw die blijkbaar al in bed lag
kwam in een ochtendjas met los haar
op straat erbij staan. Mevrouw Levert die
dien avond bij ons thee had gedronken
was juist naar huis, om 9 uur moest
men toen binnen zijn. Wij holden
ook even naar haar toe om het te ver
tellen. Het nieuws vloog als een
loopend vuurtje door de straten en heele
drommen liepen het elkaar vertellend
rond
De slotpost van de krant van J. en de jongens
verscheen en werd ons uitgedeeld zoo
maar openlijk op straat.
Eindelijk moesten we wel naar huis
en naar bed maar eerst werd nu
de fles champagne ontkurkt en te samen
met F. die gelukkig s'middags juist
thuis was gekomen vierden we de
bevrijding. Ongelooflijk wat een opluchting!
Wat een geluk!
6 mei.
De capitulatie is een feit. S'avonds om 9 uur
werd het hier bekend en in één oogenblik
wist iedereen het. Allen stormden de
straat op en wenschten elkaar geluk en
drukten elkaar de handen. Het was
een aller vroolijkste societeit op straat.
Mevrouw Blauw die blijkbaar al in bed lag
kwam in een ochtendjas met los haar
op straat erbij staan. Mevrouw Levert die
dien avond bij ons thee had gedronken
was juist naar huis, om 9 uur moest
men toen binnen zijn. Wij holden
ook even naar haar toe om het te ver
tellen. Het nieuws vloog als een
loopend vuurtje door de straten en heele
drommen liepen het elkaar vertellend
rond
De slotpost van de krant van J. en de jongens
verscheen en werd ons uitgedeeld zoo
maar openlijk op straat.
Eindelijk moesten we wel naar huis
en naar bed maar eerst werd nu
de fles champagne ontkurkt en te samen
met F. die gelukkig s'middags juist
thuis was gekomen vierden we de
bevrijding. Ongelooflijk wat een opluchting!
Wat een geluk!
6 mei.
De capitulatie is een feit. S'avonds om 9 uur
werd het hier bekend en in één oogenblik
wist iedereen het. Allen stormden de
straat op en wenschten elkaar geluk en
drukten elkaar de handen. Het was
een aller vroolijkste societeit op straat.
Mevrouw Blauw die blijkbaar al in bed lag
kwam in een ochtendjas met los haar
op straat erbij staan. Mevrouw Levert die
dien avond bij ons thee had gedronken
was juist naar huis, om 9 uur moest
men toen binnen zijn. Wij holden
ook even naar haar toe om het te ver
tellen. Het nieuws vloog als een
loopend vuurtje door de straten en heele
drommen liepen het elkaar vertellend
rond
De slotpost van de krant van J. en de jongens
verscheen en werd ons uitgedeeld zoo
maar openlijk op straat.
Eindelijk moesten we wel naar huis
en naar bed maar eerst werd nu
de fles champagne ontkurkt en te samen
met F. die gelukkig s'middags juist
thuis was gekomen vierden we de
bevrijding. Ongelooflijk wat een opluchting!
Wat een geluk!